De wind van gisteravond is flink doorgegaan, de caravan stond regelmatig te schudden. Middenin de nacht klopt er iemand op de deur: de buurman. De middelste stok van de luifel is door het gewapper losgeraakt en tegen hun caravan gevallen. Henk gaat er in onderbroek uit om hem vast te zetten. Lena meent nog dat de indringer weggejaagd moet worden, hmmm, niet echt fijn... De jongens slapen vrolijk verder in hun tentjes, die hebben nergens last van.

De wind is in de loop van de nacht weer gaan liggen. We staan rustig op, hebben vanochtend geen plannen. Ik ga eerst maar eens een stuk fietsen met Lena. Eerst het gebruikelijke paadje tussen spoor en rivier en daarna verder langs de rivier. Er blijkt een mooi pad te zijn dat een bocht in de rivier volgt en vrij loopt van wegen en spoor. Eekhoorntje gezien. Via dezelfde route terug, totaal ongeveer 8 km. Ik zou op de terugweg via de supermarkt, maar ben wat lang aan de praat gehouden door een wandelaarster die graag haar verhaal kwijt wilde (in het Engels, mijn Duits is niet je dat en haar Engels was prima). Dus eerst maar terug naar huis voor een gezamenlijke koffie met Henk. Daarna gaat Henk wat spullen voor de lunch halen; ik zal de rest van de boodschappen vanmiddag wel doen.

Na de lunch doen we zwemkleren aan en vertrekken om half 2 naar het dorpje aan de andere kant van de rivier waar de verzamelplek is voor de canyoning die we gaan doen: afdalen IN een rivier ipv langs een rivier. We krijgen allemaal een blauwe ikea-tas die wordt gevuld met een wetsuit, neopreen sokken, soepele waterschoenen, een harnas met 'zeilbips' (beschermende flap over je brillen) en een helm.

Met een groep van in totaal 12 mensen en één gids rijden we daarna met eigen auto naar een parkeerplaats aan de Almgau rivier vlak achter een kleine stuwdam. Daar kleden we om. Wij doen de beginnerstocht, er zijn ook nog een paar andere mensen van dezelfde club die een gevorderden tocht doen. Ik zie al meteen dat ik blij ben dat we die niet doen, zij lijken meteen te beginnen met een forse afdaling vlak achter de stuw. Wij beginnen met een stukje lopen, maar daarna volgt dan toch onherroepelijk de eerste sprong in het water, ongeveer 3 meter naar beneden in een diepe poel. Ik durfde al nooit van de hoge duikplank... En ik zit ook met mijn bril; ik heb er al wel een touwtje aan vast gemaakt, maar ben nog steeds bang dat ik 'm kwijt raak bij een sprong in het water. Daarvoor vind ik gelukkig een oplossing, ik kan hem voor in mijn wetsuit stoppen.

Ik overwin mezelf en spring. Pff, eng! En gaaf! Mijn bril blijkt zo veilig te zijn en het water is helemaal niet koud. Gelukkig maar, er komen nog heel wat meer sprongen. De jongens vinden het fantastisch, de sprongen kunnen voor hen niet hoog en niet vaak genoeg. De hoogste die zij hebben gedaan is 9 meter; ik kies daar voor het alternatief van 5 meter ;-). Henk vindt het ook spannend, maar minder dan ik. In de rest van de groep zitten nog twee vrouwen die ook wat minder aandurven en nog twee kleine jongens waarvan de jongste ook wat sprongen overslaat. Ben toch blij dat ik niet de enige ben, maar ben ook blij dat mijn 52-jarige lijf dit nog kan en dat ik het toch heb aangedurfd. Heb mezelf echt overwonnen!

We zijn al springend, zwemmend, wadend en klauterend ongeveer een kilometer stroomafwaarts gegaan en gaan via dezelfde weg terug. Soms nog weer met een sprong, maar met wat langere stukken lopen. Tegen 17u zijn we terug bij de auto. Helemaal voldaan! De natte spullen gaan mee met de gids en wij kunnen zelf naar huis rijden.

Op de camping maken de mannen zich meteen klaar voor de stad en gaan naar het station. Zij gaan eten in Salzburg. Ik wandel weer mijn vaste route met Lena, maar ga nu onder het spoor door en langs de andere kant terug zodat ik naar de supermarkt kan. Ben daar gelukkig net op tijd, hij gaat om 19u dicht. Ik haal wat groente en lekkers voor mezelf en eten voor morgen. Ik heb mijn eten nog maar net op als Henk al appt dat ze om 20u terug zijn; dat is sneller dan ik verwachtte, maar hij wil proberen de regen voor te zijn. Dat lukt helaas niet, middenin een wolkbreuk lopen ze van het station naar de camping. Doorweekt!

Het blijft de hele avond stevig regenen; onder het kleed voor de caravan en voor Simons tent komt het blank te staan. Gelukkig blijft zijn tent goed droog. Het is een goede aankoop geweest, dit is het lichtgewicht tentje dat ik in mei kocht voor mijn reis naar Noorwegen. In een droge bui laat ik Lena snel even uit en we gaan weer rond 23u naar bed.