Wekker op 8u, we willen vandaag voldoende tijd hebben voor twee bezienswaardigheden en laten Lena thuis, dus zij moet eerst even een fatsoenlijke wandeling hebben. Ik ben met haar vast gaan kijken bij de ingang van het eerste doel waar we lopend heen willen, op 1 km van de camping: de Sigmund-Thun kloof. Een klein uurtje later lopen we daar met zijn 4en heen. Voor zo'n €6 pp wandelen we over planken paden en trappen door een schitterende smalle kloof met een bruisend riviertje, watervallen en mooie rotsformaties. Erg mooi! We lopen daarna door in dezelfde richting, stroomopwaarts langs de rivier van het Kaprun-dal.

Totaal is het 4,5 km naar het tweede doel: de serie kabelbanen waarmee we (voor €26 - €45 pp) omhoog gaan naar de Kitzsteinhorn. De eerste baan van 900m naar 1900m is al schitterend en het wordt steeds indrukwekkender. De laatste brengt ons op ruim 2900m. Tussendoor bij 1 van de 'stations' even koffie met wat lekkers. Voor mij weer apfelstrudel met vanillesaus, gelukkig was deze lekkerder dan die gister in Zell. Bastiaan kiest een goedgevulde tosti en de andere twee gebakken aardappeltjes en ei. Iedereen blij.

Voor het laatste traject kunnen we kiezen tussen een baan die ons in 1x helemaal omhoog brengt of een combi van twee banen en een stukje omhoog wandelen. Die tweede gekozen, de terugweg kan vast wel via de andere. De baan gaat deels over een gletsjer waarop her en der met wit zeil afgedekte hopen sneeuw liggen. Bovenaan is ook de 'Ice Arena', een stuk sneeuw op een helling met sleetjes. Een jongens-magneet ;-) Ik was er blij met een stuk of vier Vale gieren die boven de rotskam vlogen. Later ook nog een paar raven, gaaf. Terwijl de jongens van de sneeuw genieten, lopen Henk en ik over een rotspad naar boven naar een platform boven het dal 'aan de andere kant'. Geweldig uitzicht over dat dal en de bergen erachter die in het Hohe Tauern Nationaal park liggen. Helaas is de Großglockner gehuld in wolken en dat blijft ie ook. Er komen alleen maar meer wolken, we zien ze aankomen vanuit het dal. Vanaf dat moment zijn we gehuld in mist en dat blijft helaas ook zo.

We dachten dat we weer naar beneden moesten, maar vanaf het uitzicht platform blijkt er een tunnel door de berg te gaan naar het hoogste gebouw, 'the top of Salzburg', op 3029 meter. Henk loopt 'even' naar beneden om de jongens te halen zodat we allemaal naar boven gaan. Boven willen de jongens graag nog naar het állerhoogste punt klimmen, de Kitzsteinhorn op 3203 meter. Ik wil het ook wel, Henk blijft beneden. De route is lastig, over flinke rotsen en steil. Er is gelukkig wel een kabel om je aan vast te houden. Ik houd het halverwege voor gezien, ik moet ook nog terug kunnen... De jongens gaan door en halen de top! Helaas zien ze boven niks vanwege de mist. Ook helaas is dat het tegen mijn zin is dat ze na een afgesproken (= door mij opgelegde) tijd nog doorgingen met klimmen. We zaten namelijk al krap in de tijd om de laatste lift niet te missen en ik wil voldoende tijd over houden om rustig naar beneden te kunnen klauteren. Ik ben best boos geworden; mijn reactie was wat heftiger dan nodig, mogelijk omdat ik het toch wel wat eng vond en misschien was ik al wat chagrijnig door de enorme mensenmassa op de berg. Het is een combinatie die ik lastig vind: natuur en mensenmassa's... Maar goed, de jongens waren terecht blij, ze hebben een hoge top bereikt met best nog wel wat 'eigen kracht'.

We gaan in 1 ruk weer helemaal terug naar beneden in 4 verschillende een grotendeels hele lange kabelbanen. We nemen nu de route naar het centrum van Kaprun. Vanaf daar is het nog maar 1,5 km lopen naar de camping. Via een supermarkt voor nog wat proviand en ijsjes.

Het was een geweldige ervaring om zo hoog te komen, boven de gletsjers te 'vliegen' en (eventjes) van het uitzicht te kunnen genieten. Erg indrukwekkend. Keerzijde is echter de massaliteit van het toerisme (waar wij vrolijk aan mee hebben gedaan...) en de staat van de gletsjers. Die waren ooit veel groter...

Terug op de camping is Lena heel blij ons te zien. De buren zeggen dat ze haar nauwelijks hebben gehoord, dus ze heeft grotendeels lijdzaam liggen wachten en hopelijk slapen. Hoogste tijd voor een fatsoenlijke wandeling. Het rondje van de eerste dag lukt deze keer wel, de koeien stonden nu niet midden op het pad. Beneden is het trouwens weer zonnig, de wolken blijken alleen rond de toppen van de bergen te hangen. We hebben pech gehad.

Daarna nog even koken, eten en weer redelijk op tijd naar bed.